Narendra Raj Bhattarai, Nepalo
Forstelis vin subita morto,
Ni konsoliĝas,tiel estis la sorto.
Ridema,ĉarma niaesperiga ondo,
Malaperis malproksime en fremdalando.
Al ni vivantaj,plibone estas pensi,
Pri alia mondo al kiu ŝi vojaĝis.
De kie ŝi jam ne rekuniĝis,
Pro tio adiaŭon ŝi ne diris.
Kio instigis nin al la Movado ?
Aŭdeblas de ie ĉu voĉo kamrado?
Ĉu el ĉiela sfero ŝi alparolas ?
Kiel memorante vin,ni sopiras.
Ho,florfraŭlino,la nova sento,
Forblovis vin de ni la bruta vento.
Memorojn dolĉajn ni gardas enkoroj,
Ame salutas ni kunesprant' floroj.
Kio do povas la leciono,
Por en Esperantujo al nepalano,
El tre fora lokovoĉo ni aŭskultas,
Nenio ol Esperanto pli valoras.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment